“Huh,cerita awak kelakar. Tapi sayang,saya tak tertarik dengan awak dansaya takkan kahwin dengan awak. Tak kiralah awak hensem macam Ferol Khansekalipun,tapi awak bukan Ferol Khan. So,saya dah putuskan yang sayatakkan kahwin dengan orang asing macam awak. Saya tak kenal awak pun.Cukuplah sekadar tahu nama awak pun dah buat saya gila.”

“Awak,kesianlah dekat saya. Saya dah lama nak kahwin. Tapi saya tak adacalon. Dah alang-alang jumpa awak,saya ajak awak kahwin. Awak ingat sayamain-main,ke?”

“Ish,tak tahulah nak cakap apa! Yang pasti,awak memang gila!”Arbaieyah terusbangun dari kerusi dan meluru keluar dari restoran.

Ferol pantas mengejar. Dia memaut lengan Arbaieyah . Gaya mereka ala-ala ceritahindustan dengan dihujani hujan yang sedang turun dengan lebatnya.

“Ferol ,jangan kacau saya. Awak pergi balik. Saya tak nak jumpa awaklagi. Saya rasa menyesal sebab awak langgar saya hari itu. Kenapalahawak yang kena langgar saya? Kenapa tak orang lain?”

Ferol meraup wajahnya yang dibasahi dengan hujan. Begitu juga dengan Arbaieyah .

“Tak,awak saya pun tak tahu kenapa saya macam ni. Tapi tolonglahpertimbangkan apa yang saya cakap tadi. Niat saya baik. Saya nak ajakawak kahwin. Itu je. Dan urusan lain awak tak perlu risau.”

“Awak cakap senanglah. Eh,saya tak cintakan awak. Mana boleh kahwindengan awak. Saya pun tak pandai masak. Kalau awak kahwin dengansaya,awak nak makan apa? Nak makan telur kerbau hari-hari? Tolonglahfaham..”Arbaieyah meraup wajahnya. Penat rasanya bila berdebat dengan Ferol .

“Awak,saya ada bibik dekat rumah. Awak tak perlu risau semua benda tu.Awak kahwin je dengan saya and settle.”

“Sekarang ni awak bagi tahu saya,kenapa awak beria sangat nak kahwin?Mak awak suruh? Awak dengar sini,kalaulah mak awak yang suruh awakkahwin,lupakan hasrat awak untuk jadikan saya sebagai isteri awak. Awakingat cerita kita ni macam novel Love You Mr Arrogant ke,hah?