Di sebuah kota metropolitan yang dihuni oleh jutaan manusia yang berpusu-pusu mengejar arus dunia yang semakin pesat maju ke depan, seorang remaja lelaki, Andra Rachman yang merupakan seorang siswa di sebuah university ternama sedang menghabiskan masanya usai kuliah dengan bermain permainan komputer di pusat siber selama hampir empat jam.

KRING.. KRINGGGG

ketika sedang leka bermain permainan komputer itu tak semena-mena telefon bimbitnya berdering.

“Sayang awak di mana ni? Saya mesej, call dari tadi satu pun tak berjawab, sekarang ni baru awak reti nak jawab,”keluh Sofia, teman wanitanya.

“Sorry saya tengah main game di di cyber café,”

“Sekali dua bolehlah saya maafkan tapi ni dah banyak kali, saya diamkan awak ulang lagi perangai awak ni,” sedikit keras nada keasihnya kali ini.

“Saya janji, kita nikah nanti I takkan jadi tahi game lagi, I akan berhenti okay. Tapi sayang cuba fikir, mana lagi bagus, saya main game ke atau mainkan perasaan awak?”

“Memanglah main game lagi elok dari awak cuba nak cari nahas mainkan perasaan saya, tapi kalau boleh kurangkanlah masa awak tu dengan game dan fokus pada study. Kan kamu dah ada PC, laptop dan sambungan Wifi di rumah tapi kamu masih lagi nak main kat cyber café, kenapa? “

“Apa awak tak boleh tengok saya senang ke main di CC ni?”

“Finelah, saya happy tapi awak tak perlulah nak perli dan marah saya macam tu, dahlah maaflah kalau saya kacau awak main game.”

Tanpa sebarang ada jawapan Andra terus mematikan panggilan telefon tadi dan menyambung semula permainan.