Bab 7

Romance Completed 17970

7

Hari ni aku malas dah nak fikir semua tu. sama ada fasal Hafiz or Hariz. Kedua-duanya aku dah malas nak fikir. aku akan cuba juga untuk melupakan Hariz. Maybe selama ni tekaan aku benar. Aku hanya syok sendiri. Tak mungkinlah dia nak suka dekat aku. dia kan dah ada Yin. Ah! Aku kalah dengan Yin. Yin lebih cantik dan lebih baik daripada aku.

“Prof! Bila prof nak tengok kerja ni?”

“Next week. Make sure you will finish it. I have to go. Goodbye.”

Aku terus simpan buku ke dalam beg. Sehari ni aku langsung tak menegur mereka berdua. Fatin pun sama. Dia sendiri yang mengelak daripada aku. So buat apa aku nak tegur dia pula?

“Alya..”

Belum sempat aku ingin melangkah. Hafiz menegur aku terlebih dahulu. Aku menjeling Hariz di belakang. Tapi dia? langsung tak toleh ke arah aku. arh! Sentap lagi.

“Kenapa? Aku nak cepat. Papa dah tunggu aku dekat luar.” Aku berikan alasan.

“Ermm…” Dia macam teragak-agak nak cakap.

“Fiz. Aku gerak dulu. Alya.. Goodluck.”

Aku pandang dia yang sudah berlalu. Goodluck? Apa motif dia cakap macam tu?

“Alya.. sebenarnya aku.”

Okay. Aku dah dapat tangkap maksud dia. rasanya aku perlu cakap dekat dia yang aku memang tiada perasaan langsung terhadap dia. aku kena berterus terang.

“Before that, I so sorry Hafiz. Aku rasa kau perlu simpan perasaan kau tu. aku minta maaf. Aku tak dapat anggap kau lebih daripada seorang kawan. Aku sayang kau tapi hanya sebagai kawan. Sorry. Aku pergi dulu.”

Aku mengejar langkah Hariz. Aku kena juga cakap dengan dia. sampai bila kami harus diam macam ni.

“Hariz!”

Langkahnya serta-merta terhenti.

“Aku nak minta maaf.” Dengan muka yang tebal aku meminta maaf. Aku yang salah ke dia yang salah? Entahlah.

“Untuk apa?”

“Sebab buat kau bermasam muka. Aku pun tak tahu apa salah aku tapi aku minta maaf.”

Tiba-tiba dia ketawa kecil. dah kenapa?

“Alya..Alya.. kau ni lah. Kau tak salah pun. Salah faham je ni. ke kau sayang aku? haha.”

Terus aku terdiam. Aku diserbu rasa malu. Takkanlah dia syak?

“Mana ada. Kau merepek.” Aku terus pandang ke arah lain. Tapi dia masih ketawa.

“Untungnya kalau kau sayang aku. bahagia je rasanya.”

Aku tahan senyum. Kalaulah kau tahu yang aku betul-betul sayangkan kau. Agak-agak kau terkejut tak?

“Merepek.” Hanya itu je yang mampu aku cakapkan. Aku dah terkelu lidah nak cakap. Cover Alya. Cover!

“Hahaha. Jom aku hantar.”

“Pergi mana?” Aku dah blur.

“Baliklah. Kau ingat nak ke mana?” Aku tersengih.

“Tak payah. Papa aku dah datang ambil.”

“Ala. Kan bagus kalau aku ada lesen kereta.”

“Berapa kali kau nak ulang? Pergilah ambil. Tak guna kau cakap dekat aku.”

Aku terus melajukan langkah. Malu! Haha.

“Suatu hari nanti! Haha.”

Dan aku terus tersenyum sampailah ke kereta papa. Oh my! Bahagianya rasa!

Share this novel

Guest User
 


NovelPlus Premium

The best ads free experience