“Syanawiyyah?” soal aku perlahan. Dia mengangguk kepalanya.
“Encik kenal saya?” soalnya pulak.
“Syana, ini saya. Syafiq,” jelas mukanya terkejut apabila
mengetahui siapa sebenarnya aku. Lepas tu kami pergi lepak kat kedai
makan. Dia hanya membisu sahaja.
“Lama tak jumpa,” aku berkata setelah diam membisu.
“Awak masih marahkan saya,” soalnya. Sungguh aku tak marah
pun padanya. Yang lepas biar lah lepas. Aku nak bahagia sahaja.
“Tidak. Tak marah. Awak macam tak kenal saya. Saya hanya
akan marah bila orang kesayangan saya dilukai oleh orang lain. Tapi
kalau orang kesayangan saya buat saya dilukai dan marah, ia tak kan
kekal lama dalam hati saya. Marah bukan sifat saya,” jelas aku. Dia
tersenyum.
“Saya yang salah sebab tak bertanya dulu pada awak,”
jelasnya. Suaranya kedengaran lemah.
“Yang lepas biar lepas, awak,” pujuk aku.
“Terima kasih awak. Lega hati saya,” katanya sambil
tersenyum. Syana kekasih aku yang pertama. Dia sudah tersalah anggap aku
dengan Julia yang kami ada hubungan sulit. Sungguh! Itu rancangan Julia
ingin kami berpisah. Puas aku pujuk Syana untuk percayakan aku tapi dia
masih dengan hatinya yang keras. Sejak itu kami berpisah walaupun ketika
itu kami sudah bercinta tiga tahun.
Aku pulang dengan perasaan gembira. Sungguh! Aku gembira sangat. Aku terkenang kenangan cinta kami yang dulu.
Share this novel