Bab 8

Humor Series 37839

“Aku dekat mana ni?”soal Rezza apabila membuka matanya.Pelik pulak rasanya di kerumuni oleh teman-temannya tetapi di mana dia berada sekarang ni.

“Tanya lagiAku karate kang baru tau.Kau buat kitaorang risau gile tau tak,”marah Hamy mengetuk kepala kawannya yang sedang terbaring itu.

“Doktor dah bagitau semua kat kitaorang.Apasal tak cakap awal-awal yang kau baru pas kemalangan,”sampuk Wan pula.

“Aku tak nak hampakan perasaan korang.Yelah,bukan selalu kita jumpa.Tak salah kalau aku main,”ujar Rezza perlahan.Keretakan di tempurung lututnya membuatkan pergerakannya terhad.Nasib baik boleh berjalan lagi.Kalau tak hancur harapan aku nak pinang Zara.Zara..Mana dia.

“Zara mana?”soal Rezza apabila tak melihat kelibat Zara dalam bilik rawatan itu.

“Oh,Zara.Dia tak berani nak masuk.Dia serba salah kat kau,”kata Shikin.

“Tau tak sepanjang perjalanan nak hantar kau ke hospital,dia asyik nangis je,”celah Dilah pula.

“Aku rasa kalau tadah tu tak cukup sebaldi.Risau betul dia bila tengok kau pengsan kat gelanggang tadi,”tambah Adhwa.

“I think there is something wrong Rezza,”kata Ilham penuh makna.Em…apa maknanya ek.Tak berani lah nak buat konklusi.Salah kang malu aje.

“Em..boleh tak panggil dia masuk,”pinta Rezza.Pasti ada yang tak kena.

“Assalamualaikum,”Zara memberi salam sebelum masuk.Serta-merta kawan-kawan yang lain bangun dan menuju ke arah pintu.

“Err..Rezza.Doktor cakap kau boleh balik lepas ni.Kitaorang tunggu korang berdua dekat luar jelah ok,”kata Hamy untuk memberi peluang Zara dan Rezza bersama.

“Wei,apa ni.Mana boleh korang tinggalkan aku gitu je,”Zara betul-betul panik bila ditinggalkan dengan Rezza.

“Biarlah mereka.Kan aku ada,”ujar Rezza yang duduk di birai katil.Sebab kau adalah aku jadi takut.Tu pun nak kena aku cakap ke.Rungut hati kecil Zara.Lalu duduk di atas kerusi yang di sediakan berhampiran dengan Rezza.

“Ada apa-apa nak cakap ke?”soal Rezza merenung wajah sugul Zara.Memang baru lepas nangis lah ni.Betul lah apa yang mereka cakap tadi.

“Aku…Aku…Aku nak mintak maaf.Aku tak tahu yang kau sakit.Kalau aku tau aku takkan mintak kau main.Aku betul-betul menyesal,”ujar Zara lemah.Aku tau ini salah aku.Kalau bukan aku yang cadangkan mereka main bola keranjang hari ni Rezza takkan jatuh pengsan.Antibodi Rezza masih lemah walaupun kemalangan tu dah berlalu selama 2 tahun.Aku rasa serba salah sangat.

“Well,aku maafkan kau.Lagipun salah aku jugak sebab tak bagitau korang pasal kemalangan tu.Kenapa kau menangis?”soal Rezza ingin dapatkan kepastian.

“Menangis?Eh,mana ada.Buat apa aku menangis.Lagipun kau sakit sikit je.Bukan apa-apa pun,”dalih Zara.Ish,apa aku cakap ni.

“Kau risau ke kalau ada apa-apa berlaku dekat aku?”soal Rezza lagi.Rezza masih lagi merenung mata bundar milik Zara.

“Risau?Alah,risau sikit je.Lagipun memang wajiblah aku risau sebab aku yang paksa kau main,”kata Zara.Huh,pandainya aku berbohong.Dalam hati aku ni rasa nak pengsan sekali dengan dia tadi bila tengok dia pengsan.Rasa macam kehilangan kaki dan tangan.Apa maknanya tu,Maknanya seperti hidup aku tak lengkap lah.Paling senang aku rasa macam tak boleh hidup tanpa dia.Mak,tolonglah.Anakmu dah jatuh cinta buat kali yang ke-2 dengan orang yang sama.Gile aku nih.

“Relaks lah.Aku ok je.Tapi aku nak tuntut kata-kata kau pagi tadi,”kata Rezza bersahaja.

“Kata-kata?Apa yang aku kata tadi?”soal Zara tidak memahami butir bicara Rezza.

“Disebabkan aku dah main tadi dan secara kebetulan aku menang,so aku nak kau tunaikan 2 permintaan aku.Tak boleh tolak,”kata Rezza.

“Hah,2 permintaan?”terkejut Zara.Kenapa sikit sangat.Ceh,sejak Rezza pengsan tadi aku rasa macam hati aku ni dah jadi milik dia pulak.Kau mintak lah berapa banyak pun.Akan aku tunaikan,Rezza.

Share this novel

Guest User
 


NovelPlus Premium

The best ads free experience