BAB 4

Romance Completed 18489

Tatkala aku sampai di depan rumah, terdapat banyak kasut. Ada tetamu ke ni? Tanpa berlengah aku masuk ke dalam.

“assalamualaikum.” Seru ku.

“waalaikummussalam.” Balas semua orang yang berada di situ. Aku terus pergi salam tetamu yang berada di situ.

“inilah anak saya yang kedua zafifah.” Kata ibuku. Aku hanya tersenyum.

“saya minta diri dulu.” pintaku lalu berlalu ke bilik.

Siapa pula la mereka tu. Siap nama aku yang di sebutnya pula.

“jadi macam mana?” tanya tetamu kepada ibu. “saya kena tanya dulu la dengan dia. Saya takut nanti dia tidak setuju. Insyallah lagi seminggu saya khabarkan berita itu.” Balas ibu.

Ini apa pula ni. Apa yang jadi pula ni. Aku tak jadi nak mandi la ni. Kena dengar dulu la nampaknya.

“baiklah kalau begitu. Minggu depan kami datang lagi dan bawa sekali bahan merisik nya.”

“baiklah.” “kami minta diri dulu.”

Hati aku sudah menjadi tidak tenang. Apa pula yang ibu buat tu. Lebih baik aku tanya. Mandi dulu la.

Petang itu aku sudah bersedia ingin bertanya soal pagi tadi. Memandangkan zafar sudah tidur, senanglah aku nak tanya.

“ibu, ifah nak tanya sikit boleh?” kataku lalu duduk di sisi ibu.

“boleh. Tanyalah?”

“siapa tetamu pagi tadi tu. Macam penting saja hal yang di bincangkan tu.”

“hal itu boleh tak ibu beritahu malam nanti. Boleh ayah dengar sekali.”

Hancur harapan aku untuk mengetahuinya. Aku hanya mengangguk lemah tanda setuju. Selepas itu aku pun naik ke atas.

Baru aku teringat hal pagi tadi. Aku berpatah balik ke ruang tamu.

“ibu. Pagi tadi abang telefon . Dia kata hujung bulan ni dia balik.” Beritahu aku kepada ibu.

“kenapa dia tak telefon rumah saja?”

“dia kata tak cukup kredit. Lagipun nombor rumah mahal sikit.” Ibu hanya mengangguk tanda faham.

Aku pun naik ke atas semula.

“apa aku nak buat ni. Boring la. Ha… on9 FB la.” Aku terus ke arah laptop dan membukanya.

“eh… ada request friends la. Tapi macam kenal saja ni.” Aku jadi terkedu sebentar.

“ini… alif?” aku menjadi kelu.

Sudah 5 tahun aku tidak berjumpa dengannya. Kalau korang nak tahu. Dulu alif ni orang yang aku minat secara diam. Tapi bila nak habis saja sekolah dia dapat tahu aku minat kat dia melalui kawan aku. Selepas itu aku langsung tidak bersemuka dengannya. Malu siott…

“nak confirm ke tak?... hurm..” aku fikir sejenak. “ala confirm je lah.” Putus aku akhirnya.

Telefonku tiba-tiba berbunyi. Siapa pula la yang call ni. Kacau je. Punat hijau terus ditekan tanpa melihat nombor di skrin.

“helo. Assalamualaikum.” Kataku sambil menghadap laptop.

“waalaikummussalam. Zafifah ke?” suara lelaki lagi. Siapa pula ni.

“ya saya. Ini siapa ya.” Tanya aku.

“saya zafri. Masih ingat?” alamak. Macam mana pula dia boleh tahu nombor aku ni. Kalau letak nanti kata sombong pula.

“ mesti ingat sebab jiran je. Kenapa awak telefon saya dan dari mana dapat nombor ni” aku sengaja meninggikan suara tanda protes. He3…

“ relax. Jangan marah. Saya dapat tahu dari ibu saya. Maaf kalau mengganggu. Saya Cuma ingin berkenalan dengan awak. Boleh kan?” aduhai. Dia ni pun. Aku nak jawab apa ni.

“ entahlah.” Bantai je la. Diam seketika. Aik. Diam pula.

Hampir saja aku nak letak tapi terdengar suara muzik. Selepas beberapa minit zafri menyambung percakapan.

“awak dengar kan lagu tu.”

“ya. Saya dengar. Kenapa?” tiba-tiba saja mamat ni. Lagu jiwang pula tu.

“saya tujukan lagu ni khas untuk awak. Harap awak suka.”

“tapi untuk apa? Saya bukannya kawan special awak ataupun girlfriend pun. Jadi untuk apa?”

“nanti awak akan tahu apabila sampai masanya.” Ala berahsia pula.

“baiklah. Saya akan tunggu. Ok la saya letak dulu.” Terus punat merah ditekan. Malas nak bercakap lama2.

Nanti lain pula yang ditanya olehnya.

Share this novel

Guest User
 


NovelPlus Premium

The best ads free experience