Baru je aku nak makan tiba-tiba aku disapa oleh seseorang. Fahmi? Maunya
tak terbeliak biji mata aku melihat dia. Sebenarnya kalau korang nak
tau, Fahmi ni pakwe aku. Apa? Tak percaya? Hei, tengok kaki lah!
" Hai Mimi " Cepat-cepat aku menghabiskan makanan dalam mulut aku.
" Hai Fahmi. " Aku senyum. Ish mamat ni, sehari tak buat aku cair memang
tak sah.
" Lepas sekolah nanti free tak? Kita jalan-jalan nak? " tanya Fahmi.
" Erkk, tak boleh lah awak. Saya kena tolong mak saya. "
" Kalau macam tu, saya pergi rumah awak lah. Minta kebenaran dengan mak
awak. " Apa?? Oh tidak. Aku tak boleh bagi dia tengok mak aku. Mak aku
yang berwarna hijau tu. Oh tidak oh tidak.
" Eh awak, tak apa lah. Mak saya tu erkk.. mak saya.. mak saya tak suka
lah mana-mana kawan saya datang rumah. /Sorry k /awak. " Harap-harap lah
Fahmi percaya.
" Okay lah awak. " Eh, asal dia tak pujuk aku? Belum sempat aku nak
pujuk dia, loceng berbunyi lagi.
" Awak, saya masuk kelas dulu k. Bye awak. "
" Okay, bye /juga awak. I love .. " Amboi, belum habis lagi aku cakap
dah pergi? Hmphh!
" Beb, asal dengan pakwe kau tu? " tanya Fisya.
" Entahlah, Fisya. Dah lah jomlah kita gerak. " hilang selera aku nak
makan. Cis!
" Asal kau tak bagi dia pegi rumah kau? Mak kau garang ke? " Lisa
bertanya. Ugh minah ni. Tak kan aku nak bagitau diorang yang
sebenarnya mak aku hijau. Memang tak lah. Siapa-siapa pun tak boleh tau
pasal mak aku.
" Ha'ah, mak aku garang " Aku menjawab malas.
Share this novel