“ Farah! ” Kedengaran suara seorang pelajar perempuan menjerit. “ Ara! Lama tak jumpa engkau, ” balas seorang pelajar perempuan. “ Hah? Mana Kak Ara? Tak ade pun Kak Ara kat sini, ” kata Iza. “ Oh, sorry. Aku ingat kau Ara. Err... muka korang samalah. Tu lah susah nak cam sikit, sorry tau. Jadi, kau mesti Iza kan? ” Kata Farah. “ It's ok. Yes, my name is Iza... Nur Izara Batrisya Binti Mohd Azhar. Hehe, speak english pulak aku ni, ” kata Iza sambil tersengih-sengih macam kerang busuk.
“ Hahaha. He' eleh, girlfriend Zarul ni speaking english pulak dia. Hahaha... ” Kata Farah sambil ketawa terbahak-bahak. “ Heisy... kau ni Farah. Mentang-mentanglah dah ade boyfriend sekarang. Hahaha. Piwit... girlfriend Farid bah ni, ” kata Iza sambil ketawa melihat Farah yang menjelingnya tajam. “ Dah-dahlah ketawa tu. Ada karang aku baling pakai selipar ni, ” rajuk Farah. Sebenarnya dia sedang menahan ketawa. “ Alah, Cik Nur Farah Amirah Binti Mohd Fauzi, janganlah sedih. Nanti saya akan bawakan Encik Farid Zikri Bin Abdul Karim untuk memujuk cik. Dah lah tu cik. Hahaha, ” usik Iza. “ Eleh. Kenapa kalau aku ni dah ada boyfriend? Jealous ke? Hahaha, ” balas Farah membalas usikan Iza.
“ Kau jangan, eh. Ada karang yang satu masuk hospital, satu masuk lokap dan satu orang lagi sakit jiwa. Hahaha, ” ujar Iza. “ Aik, apasal satu orang tu lagi sakit jiwa? Siapa? Kau ke? Haha, ” tanya Farah apabila tawanya reda.
“ Hish! Kepala otak engkau. Bukan akulah tapi kau. Hehe, ” kata Iza. “ Amboi, apasal aku pulak?” Tanya Farah semula. “ Ye lah. Tu hari aku nampak kau dengan Farid. Aku ada terdengar sikit-sikit apa yang korang cakap. Dia kan ada cakap, siapa yang nak lukakan kau kena langkah mayat dia dulu. Jadi, dia masuk hospital, kau pulak... ” Belum sempat Iza menghabiskan ayatnya, tiba-tiba...
“Assalamualaikum, apa korang buat ni? Eh, Farah!!! Lama aku tak jumpa kau. Kau pi mana selama ni? Farid mana? ” Tiba-tiba Zara muncul.
“ Waalaikumussalam, ” jawab Farah dan Iza serentak. “ Ye, akulah ni. Err... kau ni Zara kan? ” Soalan dijawab dengan soalan. “ Ha' a, err... kau belum jawab pun soalan aku tadi. Mana kau pergi selama ni? Farid tu macam orang gila dah, rindu sangat dia ngan kau. Kami semua rindu sangat kat kau, ” ujar Zara. “ Ye lah tu korang rindu aku. Aku pergi Pulau Pinang tu hari sebab bapa aku ada kerja. Baru satu minggu kut kita tak jumpa. Itupun korang panggil lama. Hahaha. Mungkin kalau LIMA TAHUN aku pergi, mesti ada orang mengigau setiap malam. Hahahahaha, ” kata Farah sambil ketawa. Iza dan Zara juga turut ketawa. “ Ohh, kau tak nak jumpa Farid ke? Kalau aku tak silap, dia ada kat bawah dengan geng dia tu, mungkin kalau dia nampak je kau mesti dia akan gosok mata dia dulu lepas tu dia... ”
Sengaja Iza tidak meneruskan ayatnya. “ Hah, hah. Lepas tu apa? Hish korang ni, eh. Mana Ziera dengan yang lain? ” Tanya Farah ingin menukar topik. “ Eleh. Nak tukar topik lah tu, Ara dengan Nadh sama Azwa kat bawah tengah baca buku. Ziera dengan Hanna pulak tengah main. Aku pun tak tahu apa yang dorang main, yang aku tahu dorang cakap dorang nak main, hehe, ” jawab Zara. “ Oh, ” kata Farah. “ Jom, ” sambung Farah. “ Hah, kita nak pegi mana? ” Tanya Iza. “ Alah, apalagi. Temankan aku jumpa dorang lah, ” jawab Farah. “ Oh, tapi diorang tu siapa? Farid ke? Hehe, ” ujar Zara. “ Kepala botak engkau. Ye lah, hehe, ” kata Farah. “ Amboi, dah pandai dah kau guna ayat aku, eh. Tapi ada kesalahan sikit, bukan botak tapi otak. Hahaha, ” kata Iza.
“ Kau ni, pandai-pandai je cakap yang aku ni botak. Ada pun rambut aku. Tebal-tebal pulak tu. Setebal hati kau pada Farid. Chee, hahaha, ” usik Zara kepada Farah. “ Heisy, dahlah. Jom, tak sabar aku nak jumpa dorang Nadh, Ara and semualah, ” kata Farah sambil teruja.
*******************
Share this novel