Di pagi yang indah dan tiupan angin di pagi yang hening itu,ada sebuah
pondok usang yang jauh dari kampung.Terdapat dua beranak yang tinggal di
pondok usang itu,iaitu Mak Yam dan Azizi.

Walaupun Azizi dan Mak Yam miskin,dia tidak pernah mengemis dengan orang
dan tak pernah meraih belas kasihan.Allah S.W.T telah memberikan kita
nikmat dan kurnian yang baik,iaitu terdapat dua belah tangan dan kaki
untuk digunakan untuk berkerja.Kita gunalah semua anggota badan kita
untuk mencari rezeki,sedangkan “ulat dalam batu pun boleh makan “inikan
pula kita yang bergelar manusia yang dicipta sebaik-baik makluk ciptaan
Allah S.W.T.

Azizi pernah meminta pada Mak Yam untuk membelikannya baju dan seluar
baru,sebab baju dan seluarnya sudah koyak.Semua kawannya asyik
mengejek-ejekkannya sebab tidak boleh membeli baju dan seluar baru.

“Azizi miskin tak boleh beli baju!”suara ejekkan kawan-kawannya.