Bab 7: Aku Nak Mula, Tapi Aku Tak Tahu Macam Mana
Setiap pagi aku bangun dengan harapan — hari ni aku nak berubah. Tapi setiap malam, aku tidur dengan soalan — cukup ke usaha aku hari ni?
Aku mula cari kerja. Apa saja yang halal. Aku tak kisah gaji kecil, asalkan aku boleh berdiri atas kaki sendiri. Ada yang terima aku, ada yang tak. Tapi aku tetap cuba.
Hubungan dengan keluarga perlahan-lahan aku pulihkan. Aku tak minta mereka lupakan semua. Aku cuma harap mereka nampak usaha aku. Kadang-kadang mak tanya aku nak makan apa. Kadang ayah minta tolong belikan barang. Benda kecil — tapi cukup untuk buat aku rasa aku masih anak.
Adik? Masih dingin. Tapi aku faham. Dia pernah terluka. Dan aku tak salahkan dia.
Aku mula tulis jurnal. Cerita pasal semua yang aku lalui. Aku tulis sebab aku takut lupa. Takut satu hari nanti aku rasa semua ni cuma mimpi buruk, padahal inilah realiti yang bentuk aku.
Aku masih ada luka. Masih ada mimpi ngeri. Tapi dalam semua tu, aku nampak satu sinar kecil. Sinar yang beritahu aku — mungkin aku tak sempurna. Tapi aku masih ada peluang.
Aku tak tahu macam mana nak mula… Tapi yang penting, aku nak mula.
Dan itu, bagi aku, dah cukup kuat untuk teruskan hidup.
Share this novel