Bab 9

Romance Series 5275

Akhirnya ! Aku sampai juga dekat labuan. Aku betul-betul tak sabar nak berjumpa dengan liya.Aku terus mencari sebuah teksi untuk pergi ke ujana kewangan.
“Hai, bang. Saya mau pegi ujana kewangan sekarang.”
“Okey, boleh adik.Mari abang tolong angkat beg ko.”
“Okey. Terima kasi bang.”Aku terus masuk ke dalam taxi dan menuju ke ujana.
“Adik datang dari mana?”
“Saya dari kk bang. Pegi ujana ni mau jumpa kawan.Dulu pernah juga tinggal sini. Tapi pindah kk suda. 4 tahun saya inda balik sini.”
“uikkk. Lama jugak tu adik.”
Kami pon berbual-bual sambil abang teksi tu memandu.Semasa dalam perjalanan, kami lalu dekat simpang taman muhibbah yang berhampiran bank islam. Aku terus teringat dekat bryan. Tempat ni la first time kami meluangkan masa dan tempat ni la dia putuskan aku. Selepas 4 tahun, aku langsung tak pernah contact dengan bryan.Aku terus menelefon liya.
“Hello liya. Mana ko ni. Di pizza ka?”
“Ya, aku di pizza ni. Ko dimana sudah ? Sampai sini suda ka?”
“Ya, saya di ujana suda ni.”
“Aikk, mana ko ? Diluar juga aku ni. Tidaa pon orang besar saya nampak..”
“Hahaha.Kwang hajo. Sempat lagi mengutuk.”
“Hahahha. Tidak bah. Mana bah ko ni?”
“Ko carila perempuan cantik dia macam hanna delisha. Saya la itu.”
“Beii. Perasannya ko. Haha. Betull- betul bah.”Aku nampak liya ada di depan ku. Aku terus kejutkan dia dari belakang.
“Woiii!! Ko arh suda saya bilang cari macam hanna delisha. Inda pecaya lagi.”
“Gila! Ko ka ni? Inda saya pecaya. Penipu ko ni.”
“Gilaaa ko! Nah tinguk ic saya!”
“Woiii fina! Cantik suda ko! Kurus lagi! Sa macam tida pecaya oo! Bah, masukla kita di dalam. Sa belanja ko makan. Arman, angkat ni beg kawan kak ni.”
“Uinahh.Mentang-mentang sudah jadi pengurus restoran, temberang arh mau suruh-suruh orang.”
“Hahahahaha. Tidaa bah. Dudukla ko dulu table 21 tu. Berehat la ko jap. Saya ambil menu dulu.”
“Bah cepat ko . Saya lapar suda ni. Hahaha!”Aku terus duduk sebab dah penat sangat. Aku melihat di sekeliling, nampak banyak perubahan di restoran ni selepas aku pergi selama empat tahun.
“Nah, ko oderla. Order jak apa ko mau.”
“Kasi jak saya , new orlean drummet, spageti chicken boloneigse dan pepsi.”
“Bah. Arman!Suru dorang punch order ni dulu.Bilang jak kak liya punya order.”
“Ermm. Macam kak ros oo. Hahahah.”
“Hahaha. Biasala bah. Sejak jadi pengurus ni, kuat marah saja saya. Faham la saya perasaan kak ros dulu masa jaga ni restoran.”
“Hahaha. Mana si kak ros sudah?”
“Sekarang ni dia jaga di pizzahut imago sana di kk. Lepas setahun keja, saya naik allstar. Dua tahun gitu terus naik pembantu pengurus.Sekarang sudah kak ros pindah, paksala saya jaga ni. Si madam ong suruh jaga.”
“Wahh, rezeki ko kan.Anak ko mana? Cepatnya ko kan kawin.Hahahahaha! Sama si laziaf juga bah dia bejodoh.. Hahahahah.”Laziaf ialah kawan kami sekerja juga dahulu.
“Apa buli buat. Takdir tuhan. Anak aku dirumah mama aku pi jaga..Si laziaf kerja juga disana perbadanan.”
“Syukur alhamdulila.Senang jugak hidup ko.Apa jadi la disini?”
“Sejak ko pergi tu,Panjang ceritanya fina.Si farhan kena buang kerja sebab dia main duit restoran. Sekali kenapatan terus kena buang kerja.Si bryan pulak, berhenti kerja selepas satu minggu ko di KL..Saya pon tidak tau mana suda dia sekarang. Ko punya bestie si freci, inda tau juga mana. Menghilang juga selepas bryan berhenti. Ikut bryan kali. Bagusla dia berenti.Buat hal sedja sepanjang kerja sini.”
“Ermm.Biasala fina. Jalan cerita Kehidupan seseorang.Saya pon tidaa pernah langsung contact dia tu. Sejak kami bepisah, terus tidaa khabar. Lagipon saya busy belajar. Stres lagi kasi kurus badan. Ahahahahha!”
“Hahaha. Gilaa ko. Macam saya tida pecaya bah. Akhirnya! Berubah juga ko kan.. Betul serupa macam hanna delisha.”
“Arh ko ni. Sembarang sedja.”Tengah sibuk kami berbual, telefonku berdering. Panggilan telefon dari vino.Entah kenapa aku rasa gembira dia menelefonku.
“Hello,Vino. Kenapa call ni? Ada apa-apa hal ka?”
“Tidakla. Saya mau tanya sedja. Ko sampai labuan sudah?”
“Ya, baru jak ni saya sampai. Sekarang saya jumpa kawan dulu.Maklumla, lama inda jumpa. Hihihi”
“Ooo, bah yala. Jaga diri ko disana arh. Jangan nakal-nakal.”
“Hahahaha. Okey vino. Bye.”Aku pon mematikan panggilan telefon itu.
“Oii. Siapa tu.”kata liya
“Kawan saya. Saya baru kenal bah juga. Anak buah bapa tiri saya.”
“Yakah. Ada harapan la untuk ko. Lelaki kah?”
“Ya lelaki. Hensem orangnya. Tinggi lampai , putih dan tegap-tegap sikit.Macam lee min ho muka dia.”
“Oiinah bah. Hahaha. Apa lagi. Kasi jadi bah. Ko tinggal mana ni nanti?”
“Disana tu. Mariner hotel. Esok baru saya pigi melawat keluarga saya.”
“Bah okeyla. Makanla dulu . Kasi abis arh. Inda boleh ko bediet kalau sama saya. Hahahaha,!”
“Eshh. Bah yala.”Habis jer makanan, aku duduk sebentar dan baru aku nak balik..
“Liya,nnti mlm ko kasi kawan saya bah tidur di hotel.Takut pulak saya satuurang disana”
“Oii, saya ni bukan lagi bujang.. Ada laki mau dijaga dirumah tu,Anak saya lagi.”
“Hahahaa.Cepat betul ko kawin.Teda bah kawan saya rapat sini,Ko jak satu urang.”
“Nah, tuela kau lama inda balik sini sampai kawan rapat pon teda sudah.”
“Hahaha.Apa buli buat, liya. Belajar bah.”
“Yalaa tu. Bah, ko naik apa ni? Naik grab kh?”
“Ya, saya naik grab.Tapi saya mau pegi monegain dulu beli barang makanan untuk saya di hotel.”Aku pon keluar bersiar-siar kejap, saja nak beli makanan ringan. Lalu jer dekat depan kedai jual hanpon tu, ada sorang mamat ni tegur aku.
“Hai miss, cantiknya ko ni..Rugi oo kalau ko tidak beli ni hp oppo. Ko yang cantik ni, tambah cantik lagi dengan hp oppo smartphone ni”Nampak familiar sangat dengan mamat ni.
“Pandainya ko aiman buat promosi..Malas saya beli sama ko,Bagus lagi beli sama urang lain.”
“Aik, macam mna ko tau nama saya ni?? Teda saya pakai nametag pulak”Wajahnya kelihatan tergamam kerana aku menyebut namanya.Perkara yang biasa, perubahan diriku membuatkan tidak ramai orang mengenaliku.
“Ermmm.. Betul ko tidak kenal saya? Ko staf pizza jugak kan dulu?”
“Ya..Tapi ko siapa bah?”
“Bocey..”Gelaran itu sememangnya dicipta oleh aiman yang suka mengutuk aku waktu aku gemuk dahulu.. Dia menggelarku seperti itu selalu waktu kami bekerja kat pizzahut dulu.
“Betul bah?! Gila!! Saya inda pecaya oo.”
“Okey,Ko tinguk ni ic saya kalau ko inda pecaya lagi”Aku selak-selak beg tanganku ,alu ku keluarkan dompet ku tujukan ic ketempatnya.
“Nor Safina Aisyahra..Bocey!! Betul-betul kau kah ni?!”Aiman seakan tidak percaya tentang perubahan diriku.“Iyaa, bah.. Ko ni , inda pecaya lagi.”
“Macam sumandak sudah ooo!! Macam si hannah delisha ni, gila oo kau!”
“Ko ni, bising sedjaa. Iyaa bah saya la ni si bocey yang suka betul ko gelar saya gitu.”
“Hahaha.. Ko betul-betul cantik bah sudah. Ko mau pi mana ni?”
“Ni, saya mau pigi monegain.. Mau beli keropok bah. Sapak2 saya nanti malam di hotel”
“Bah, saya kasi kawan ko la.Jeff!! Jaga ni sini. Aku mau bawa sumandak baru aku dulu jalan.”
“Bah yala, jan kau lama situ.”Kami berdua pon beredar dari situ.
“Fina, macam mana oo ko buli berubah macam ni? Macam saya tida pecaya ni. Mesti ko frust betul pasal cinta ko sama si bryan kan.”
“Silaka oo ko ni. Janganla bah cakap pasal dia. Inda saya tau langsung sudah pasal dia tu.”
“Hahaha. Iya bah, bah minta nombor hp ko. Buli jugak nanti malam2 saya chat.”
“Gatall betul ko ni, Hahahah! Buli bah, tspi belanja saya ni semua stu bakul saya beli.”
“Okey bah kalau ko!!”
“Dulu, tidak mau belanja saya. Sekarang…”
“Dulu bukan macam sekarang, fina.”
“Hahaaha.. Taik ko la situ”Betul-betul mamat ni belanja aku. Mentang-mentang aku dah berubah, baru naik baik kat aku.

Share this novel

Guest User
 


NovelPlus Premium

The best ads free experience