Bab 5
"KAHKAHKAHKAHKAH!!" gelak Zam babi sambil ketuk meja. Tu memang
aku dah fedup betul dah tu sampai aku panggil dia Zam babi.
“Celaka. Ni pasal idea kau la babi!”
“Kau pun satu bengong. Yang kau tak silent phone kau apsal? Kebodohan
sendiri, tak boleh disalahkan pada orang lain beb. Hahaha. Adoi lawaknya.”
Zam diam kejap. Tu pun sebab Mee Goreng daging dia dah sampai. Betul punya mamak tu pandang sambil buat muka tak puas hati dengan Zam. Sebab Zam bising
sangat kot. Padahal standard la lepak mamak malam-malam bising kan?
“So? Tak dapatlah ni kan? Gambar dia?” ucap Zam sambil gaul Mee goreng dia.
“Tak la. Kalau ada, sekarang ni aku yang gelakkan kau. Bukannya kau yang
gelakkan aku,” Ujar aku sambil buat muka murung.
“Rilekslah. Janganlah menangis. Jamahlah bihun goreng tu. Penat mamak tu
masak. Ok la ok. Aku belanja kau makan buat ubat rasa sedih kau. Ok?”
Senyum aku lepas tu bukan main lebar. Cepat-cepat aku jamah dengan lahap.
“Celaka melayu! Pantang orang kata belanja! Terus jadi lahap! Nana entah
kemana entah!”
“Ala, Nana jangan sebut la. Aku sedih lagi ni. Babi la.” Aku acah acah letak sudu
garfu.
“Halah halah. Ingatkan makanan dah masuk mulut, consider ok. Ha yelah
yelah,”
Selesai melantak bihun goreng tanpa pandang kiri kanan, fokus aku kembali
kepada Zam.
“Misi Langkawi kau tu minggu depan?”
Zam tersembur air kopi yang dia tengah minum.
“Nakharram. Terus bagi nama “Misi Langkawi” tu. Aku pun tak bagi nama apa
dekat benda tu,”
“Eleh, macam la aku tak tau. Kalau dah pergi Langkawi, lepak satu bilik. Ingat
boleh lepak-lepak sambil main jutaria je ke?”
“Main tu main la. Tapi bukan Jutaria. Kahkahkah!”
Aku malas nak gelak sangat. Bukannya kelakar pun. Tambah pulak, aku masih
lagi sedih ni.
“Kau konfiden ke dia cantik?”
“Konfiden,” ujar Zam tanpa berfikir. Aku ada jugak syak kadang memang Zam
ni jenisnya jarang nak pakai otak.
“Kalau tak cantik, macamana? Buruk? Gemuk? Kau dah booking hotel sampai 3 hari tau. Takkan kau nak tinggal 3 hari sana dengan dia? Satu bilik pulak tu. Gila
betul,”
“Kau bayang ya. Tahap aku punya confident, aku dah bayar siap-siap bayaran
untuk hari Isnin. In case punya syok sampai hari Ahad tu aku malas nak balik!”
“Tu cerita kalau dia cantik. Kalau tak?”
“Kalau tak cantik, aku baliklah awal. Takde kerjanya aku nak melepak dengan orang buruk. Walaupun, aku memang yakin benar dia cantik. Kau pun, kalau dengar suara dia, mesti kau bayangkan Siti Nurhaliza masa umur 18 tahun beb!”
Kopi suam dihirup. Malas nak layan sangat dengan keyakinan si Zam ni. Sebenarnya, penyesalan yang tadi tetap ada sikit. Memang tak patut betul aku cuba ambik gambar Nana tadi. Hm.
“Bila bertolaknya?”tanya aku.
“Pagi Jumaat,”
Share this novel