selama sebulan je aku berpantang..
aku tak larat nak berpantang lama sangat..
kalau ada baby tak pe lah juga..
Daniel ada juga ambil cuti nak jaga aku..
cuma sehari 2 je..tapi aku faham..
pekerjaan pelakon ni tak boleh nak ambil cuti lama sangat..
kecuali part dia dah habis..
aku lupa dah..
pasal doktor Delina..
apa dia cakap tu betul..
Nathan dah selidik siapa nurse tu .
dan sah memang aunty Tina yang jadi nurse tu.
dari nama ,dah aku agak ni kerja dia..
apa yang dia benci sangat dengan mama aku..
aku akan buat perhitungan dengan dia..
tak lama je lagi..
~~~~~
"bos..bos memang betul2 nak pergi ke??..bos kan baru ok ni.."
"buat je apa aku suruh Nathan..aku dah sabar dari dulu..aku nak tahu kebenaran pasal kematian papa aku..dah lama aku tunggu.."
"bos.."
"Nathan.. buat je..malam ni aku datang.."
"baik.."
malam nanti...
aku akan bertemu dengan Dato' Bradly..dan datuk Erman..bapa kepada orang yang aku kenal..
tapi..kenapa mesti ada bapa Bell..
aku tak nak aku jadikan Bell sebagai tebusan..
arrgghh..
~~~~~
"bos..dah boleh jalan.."
"ok.."
sekarang dah tiba masa nak bongkar apa yang jadi..
.....
keadaan diorang berdua,sama macam doktor Delina..
bila aku sampai..kain dimulut mereka dibuka..
dan aku berkelakuan sama masa dengan doktor Delina..
"cik..cik nak apa dari kami ni..kami buat apa dekat cik.."(Erman)
cik??
mesti diorang tak kenal aku..
tapi tak apa..
aku tak kan dedah kan siapa aku..
business partner juga dua orang ni..
"aku cuma nak tahu pasal kematian Tengku Carly??"
reaksi sama juga dengan doktor tu..
tercenggang..cuma kali ni pasal papa..
"saya tak tahu apa2 pasal itu cik.." (Bradly)
tak tahu apa2..
tu mustahil..
mana mungkin tak tahu..
pasti tahu walaupun sedikit .
"kau perbodohkan aku ke??.."
berdiam terus..
"aku kenal tau anak2 korang ni..jangan sampai aku jadikan diorang tebusan baru nak buka mulut.."
"tolong cik..jangan libat kan anak2 kami"(Erman)
" kalau kau tak nak libatkan anak2..baik kau bagi tahu aku pasal kejadian tu..macam mana Tengku Carly boleh mati..lepas jumpa korang"
"ini salah faham cik..kami tak buat apa2.. kami tak tahu pun Carly mati lepas jumpa kami" (Bradly)
back up diri ke..
"sampai bila korang nak berdalih ni..ke nak aku call sorang dari anak korang.."
tetap diam..
maknanya nak aku call someone..
aku tekan nombor someone..
tak lama lepas tu dia jawab..
aku tak lupa nak kuat kan suara..
"hello Via..kenapa call ni??..ada problem ke??"
terkejut badak Dato' Bradly depan aku..
mesti tak tahu yang aku ni salah satu kawan Bell..
"hello Bell..memang ada problem.. apa kata awak datang tempat saya..saya send location.. awak datang..ok..."
"ok.."
aku matikan talian..
sebab aku nampak Dato' Bradly nak buka mulut..
mesti nak halang Bell datang sini..
aku call Ethan..
aku masih ada number dia..
walaupun tak contact..
aku tetap simpan..
tak sangka yang dia boleh tolong aku masa ni..
"apa hal kau call aku ni..kenapa tak call Daniel??"
siot nya..
Daniel tu anak orang lain..
kau je anak Datuk Erman yang aku kenal..
"kau fikir aku call kau ni kenapa??..kau fikir aku perlukan bantuan kau..memang tak lah..aku send location.. kau datang..jangan banyak cakap."
kau kasar..aku pun kasar..
tak lama..
Bell datang seorang diri..
dia diiringi pengawal aku..
terkejut dia nampak 2 lelaki tua..
"Via..apa jadi ni??..kenapa papa saya kena ikat??"
"maaf Bell..aku..saya terpaksa sebab papa awak tak nak bagi kerjasama.. lagipun awak tahu kan yang saya nak selidik pasal papa saya.."
bertambah terkejut 2 orang tu..
aku tahu dia tak sangka aku ni..CEO baru..
sebab aku tak pernah jumpa secara berdepan bila ada appointment dengan diorang.. selalunya Az yang uruskan..
"cik..cik ni anak Tengku Carly.."(Bradly)
terkejut ke dude..
" ya..memang aku anak Tengku Carly.. sebab tu aku nak korang buka mulut..bagi tahu aku pasal kematian papa aku.. korang paksa aku bunuh keluarga korang baru nak bagi tahu ke??"
tiba2..
ada pula bising2..
ni mesti Ethan..
dia dah muncul..
"wow..amende kau buat ni Via??..siap ada bapa aku..".
" aku nak kau suruh bapa kau ni buka mulut mengenai kematian papa aku.. "
"buat apa aku tolong kau..tak ada makna..lagipun kalau kau bunuh lelaki tu, bukannya aku dapat apa2"
lelaki tu..
dia maksudkan bapa dia kan..
"kalau kau tak nak tolong..tak apa..aku boleh masuk kan aunty dalam penjara,then saham dia bagi aku..dan kau dah tak ada makna dalam hidup keluarga aku.."
"kau..main ugut ae.."
"of course, buat apa aku panggil kau kalau aku tak ada rancangan.. aku tak nak bodoh macam kau.."
"kau memang.."
"Bell..kau nak buat apa tu??..jangan cakap yang kau nak call polis atau Tony atau Daniel"
tersentap Bell..
aku nampak dia macam selongkar beg dia..
of course dia nak ambil sesuatu untuk selamat kan diri dia..
"jangan buat benda bodoh Bell..kau dah kira beruntung sebab aku tak cedera kan kau mahupun papa kau"
merengus kasar aku..
"jadi..macam mana korang berdua..nak bagi tahu atau hilang anak..tak pun..hilang keluarga terus.."
"baik cik..kami..bagi tahu"(Bradly)
finally..
"jadi..apa yang berlaku.."
aku tak lupa nak rakam suara..
"kami tahu yang..yang Carly kena keracunan makanan..masa tu ada Christina, isteri Carly"(Bradly)
aunty lagi..
"then.."
"kami nak halang Carly makan makanan tu..tapi Christina halang..tapi nak juga selamatkan Carly..tiba2.."(Bradly)
"TIBA2 APA!!"
"tiba2 Ethan..datang dengan pistol..diorang ugut nak bunuh kami kalau halang Carly makan..kami tak nak mati..pada masa yang sama tak nak Carly mati..apa yang kami boleh buat.." (Erman)
"STUPID..korang boleh je halang, kalau diorang nak tembak..korang datang pada papa lepas tu..korang akan selamat..dah lama hidup pun..tak kan tak berfikir hal..SO STUPID"
sedap tak jerkahan aku..
nak lagi ke..
Bell pula tiba2 menangis..
apa hal..
bukannya aku bunuh papa dia pun..
aku tengok Bell..
peluk lutut dia dengan muka tersembam ke bawah..
aku mencangkung depan dia..
"kau.."
aku kena reda kan marah aku dulu..
nanti tak pasal2 kena jerkah dengan aku..
aku pegang atas kepala Bell..
"awak kenapa menangis.. saya tak bunuh papa awak pun.."
lantas dia peluk aku..
nasib aku tak terjatuh ke belakang..
"saya cuma terkilan..tu je..maaf"
lah dia sedih pasal tu..
aku fikirkan dia menangis sebab aku jerkah papa dia..
aku sambut pelukan dia..
aku tersenyum..
tak pernah aku ada kawan macam dia..
bila aku sekolah menengah..
aku tak ada kawan..
sebab ada yang cemburu dengan aku..
ada orang nak kawan aku..
cuma dia akan kena buli dengan haters aku..
jadi..
nak tak nak,dia terpaksa tak kawan aku..
yang lelaki pula..ada juga nak kawan aku..
tapi aku tak nak..
sebab takut dia ambil kesempatan..
aku kawan dengan Daniel dengan Ethan dulu..sebab ada aura kebaikan..
tapi tu lah..
aku silap menilai Ethan..
aku usap belakang Bell..
lepas tu aku berdiri kan diri dengan dia..
aku pergi depan 2 lelaki tu..
aku pandang tajam Ethan..
dia buat muka selamba..
macam tak ada yang berlaku..
tak nampak riak bersalah..
senyum ada..
"senang je kan nak cakap..apa yang susah2 sampai nak panggil 2 orang ni dulu..menyusahkan betul.."
aku menuju depan Ethan..
"kau,aku akan lepaskan kali ni..sebab aku tak rasa nak bunuh kau lagi..kau tunggu aku cabut nyawa kau.."
"aku tunggu hari tu.."
dia terus blah..
"Bell..bawa 2 orang ni balik..sebelum saya ubah keputusan nak bunuh diorang.."
"ok Via."
Share this novel