BAB 24

Fanfiction Completed 15013

"Oppa kapchagi wae?" Soal Ayu.

(Entah betul ke tak ejaan tu. Main bantai je tulis apa yg author nim
dengar kat drama.)

Jungkook tak jawab dan terus membuka baju nya.

Isterinya yg melihat.... mestilah terkejut.
Kan? Tiba-tiba je dia ni pahal?

"Aaahhh! Oppa! Michoso!" Jerit Ayu terkejut dan berlari ke tepi dan
mengambil bantal yg ada di katil berdekatan lalu menutup mukanya.

"Apa? Kalau ye pun tak payalah nak jerit bagai. Kan dah suami isteri."
Kata Jungkook relax.

"Ap-apa! Tak-takkanlah awak nak.... Ya Allah please save me." Kata Ayu
tak percaya dengan kata-kata Jungkook.

Jungkook buka almari baju dan pakai baju kemeja plaid.

"Oh, awak mesti fikir lain kan. Saya nak tukar baju je. Yg awak jerit
mcm saya nak buat sesuatu ni kenapa?" Soal Jungkook.

"Apa? Oh.... awak cuma nak tukar baju je ke? Laaa, ingatkan apa tadi..
ye la, takkan nak buat kat sini kot kan? Ni dah lah rumah hyung awak."
Kata Ayu sambil membetulkan tudungnya.

Jungkook pandang Ayu sambil butang bajunya.

"Kenapa awak tak jawab phone saya call ehem ehem." Kata Jungkook
berdehem dehem malu tak nak tunjukkan yg dia sebenarnya kesah.

"Awak call saya?..... Serious? Macam tak percaya je.. awak kan berhati
keras." Kata Ayu tak percaya dengan kata -kata Jungkook.

Jungkook pun berjalan ke arah Ayu. Dia mula menghimpit Ayu dengan
badannya. Ayu pula cuba nak lari tapi dia cover muka. Kononnya tak
takutlah ngn Jungkook tu. Padahal dlm hati mcm nak pecah je muka.

"Awak tak percaya?" Soal Jungkook.

"Saya..percaya awak tapi saya tak percaya .... kalau awak kesah pada
saya." Kata Ayu membuatkan Jungkook agak terkejut.

"Apa? Bukan awak datang sini sebab cari saya ke? Awak kata awak boleh
hidup kalau saya tak ada." Kata Jungkook membuatkan Ayu pula rasa pelik.

"Saya tak cari awak. ..... . Saya pergi rumah kawan saya. Awak.....bukan
rindu saya ke?" Soal Ayu pula.

"Apa? rindu? .... .... " soal Jungkook dengan muka yg semakin dekat.

"Dah terbukti sekarang yg awak yg rindu saya. Kalau awak dtg pergi rumah
kawan awak, then kenapa awak masuk sini?" Kata Jungkook.

"........ masih tak nak mengaku..*tolak Jungkook ke tepi* tepilah.. saya
nak balik." Kata Ayu pula, geram dengan Jungkook yg masih berlagak cool.

Jungkook pun membiarkan saja Ayu keluar dari bilik itu.

"Ehh, Ayu kenapa pakai kasut? Meh lah join makan sekali." Kata Jin.

"Gwenchana.... saya dah kenyang. Terima kasih." Kata Ayu dan terus keluar.

"Ehh kenapa diorang ni?" Soal Jimin apabila melihat Jungkook sedang
pandang dinding.

Tiba-tiba Jungkook memukul mukul dinding dan menjerit. "Aaahrrhhhhh!"

"Yaaa, kookie. Kenapa ni? Korang okay tak?" Soal Taehyung.

"Korang gaduh lagi ye?" Soal RapMon.

"Boleh tak saya nak bersendirian kejap." Kata Jungkook dan menutup pintu
bilik.

Dia kemudia baring di atas katil sambil mengeluh.

"Aishhhh! Lagi sekali!" Katanya.

_________________*__________________

Meanwhile Ayu terus pergi ke taman permainan.

Dia duduk di buayan dan mengeluh.

"Haih..... aku baru nak berbaik dengan dia. Yela mestilah aku rindu kau!
Errhh! Dah lah aku lapar ni! Errhhh! Kau tu je yg tak mengaku! Ishhh!
Tak boleh ke kalau cakap je 'ye saya.' Ishhhh! Susah betullah." Kata Ayu
keseorangan membuatkan seorang lelaki menegurnya.

"Yaw!" Sapa nya.

Ayu pun toleh.

"Ehhh! Rambut! YAW!" Kata ayu teruja lalu Rambut pun duduk di buayan
sebelah.

"Kau ambil angin ke kat sini?" Soalnya sambil mengayunkan buayan dia.

"Sepatutnya mcm tu lah tapi, haih.... aku pula yg angin." Kata Ayu
membuatkan Rambut tertanya-tanya.

"Eh,kenapa pula? Kau stress dengan kerja design ke?" Soal Rambut.

"Aku stressed dengan Raksasa Biskut tu lah." Kata Ayu.

"Haih.... korang ni...salah seoeang dari korang kenalah bertolak ansur
sikit. Aku rasa, dia sepatutnya tak berperangai cegini. Tapi tengok!
Kenapa ramai perempuan minat kat dia? Baik minat kat aku!" Kata Rambut
mempertahankan kawannya.

"Tu lah kan!" Sokong Ayu.

"Ehh kejap. Kau sokong aku?" Soal Rambut.

"Ye lah. Habis tu?" Soal Ayu pula sambil mendepakan tangannya.

"Selalunya kau lagi perli aku. Bukannya sokong.. takkanlah...kau.... tak
mungkin! Oh my friend!" Kata Rambut.

Ayu face : ?..?

"Kenapa? Kau kan kawan aku." Kata Ayu pula.

"No! I mean, takkan perasaan kau dah berubah kot? Weyy NO WEYY NO!
PLEASE DON'T!" Kata Rambut sambil berhenti main buayan dan terus kedepan
Ayu.

"......... *pandang bawah*....... ummm. Panggil aku elok elok pun tak
pernah weyy. Apa tah lagi ......dengan perasaan dia." Kata Ayu.

"Oh no! Yaaa! Kau tak boleh give up! Kau cintakan dia kan! So, selagi
kau boleh, kau jangan putus asa terhadap dia!" Kata Rambut sambil
tangannya memanggil Ayu untuk pandang dia.

" Kau kena bertahan Ayu weyy. Percayalah! Dia mesti berlembut hati. Kau
tak nolehlah asyik pendam aja perasaan kau ni." Kata Rambut cuba untuk
memberi semangat.

"Aku lari pun dia tak kejar.... macam mana aku tak pendam." Kata Ayu
dengan matanya yg berkaca.

"Habis, sampai bila kau nak pendam?" Soal Rambut.

"Biarkan je lah. " Kata Ayu pula.

"Kau ni, kalau aku boleh tampar kau, memang aku dah tampar lama dah ni."
Kata Rambut.

"Dia bukan kesah pun. Dia masih tak nampak aku." Kata Ayu.

"Dah malaslah aku nak cakap lagi. Kalau macam ni... tak pe lah.
Anyeong!" Marah Rambut dan terus pergi.

Ayu pula terpinga-pinga.

"Siapa yg patut marah sekarang ni? Aku ke kau?" Soal Ayu pada dirinya.

Share this novel

Guest User
 


NovelPlus Premium

The best ads free experience