beberapa minggu sudah berlalu...
aku dan DIA umpama tidak mengenali antara satu sama lain...
dia dengan dunianya..
aku dengan kehidupan aku..
walaupun sekali sekala renungan kami btaut..
masing2 cepat2 larikan pandangan masing2..
arghhh.. sungguh aku x kuat.. aku tidak tahu rasa hatinya..

Di rumah aku termenung sendiri..
"awak.. maafkan sy...sy terpaksa putuskan hubungan ini.. budak itu masih sygkan awak.. biar hati sy yg sakit.. sy xnak dia cederakan fizikal sy.. sy xnak org nampak fizikal sy d sakiti.. biarlah hati sy yg terluka... mggu lepas budak itu berjumpa dgn sy.. dan memberi amaran agar putuskan hubungan kita.. atau dia akan melakukan sesuatu yang dluar jgkaan.. sy xnak awak d apa2kan.. biar sy undur diri.. sy cuma nak awak tau.. sy sgt2 bhagia bsama awak.. kenangan kita xdpat sy lupakan.. sy sayang awak"

air mataku kembali mengalir mngingatkan kembali isi surat terakhir yg aku terima beberapa minggu lalu..
aku harus kuat.. kehidupan harus d teruskan..
pelajaran jgn d ketepikan..
aku KUAT..
aku TABAH..