”dila, saya nak lamar awak. Lepas raye rombongan saya datang merisik. Pastu kita terus bertunang. Sebulan lepas tue kita kahwen.”

”what????”Giler ke mamat sorang ni. Tibe2 nak ajak aku kahwen. Aku kenal die sekadar cam 2 jer. Walaupun kitorang satu tempat kerja tapi aku jarang jumpe die. Tibe2 ajak aku kahwen. Zahra, kawan pejabat aku pon terkejut badak. Patutla dia beria ajak aku lunch. Dah tu, die suruh bawak teman.

Dia kate, tak elok kalau kami keluar berdua.Kalau dia tak suruh aku bawak teman pon, aku memang akan bawak teman. Giler pe nak keluar berdua ngan dia. Dah la bukan muhrim.

”saya serius. Tak perlu kita nak bercinta sebelum kahwin. Kita nercinta selepas kitaada hubungan yang sah. Cinta itu lebih diredhai Allah. Masa tu kita kenal hati budimasing2. saya dah fikir masak2. awaklah permaisuri yang layak jadi pendampingsaya di dunia dan akhirat”Malunya aku...lagi malu coz zahra pon ada gak. Zahra seolah2 mengerti. Langsung tak ambik port. Just dengar jer!

”tapi....” aku cuba mengelak.

” tak ada tapi2. saya bagi awak masa untk fikir tentang lamaran saya. Saya tau,awak mesti fikir saya terlalu terburu2. tapi percayalah, saya ikhlas nak jadi temanhidup awak. Balik ni, awak buat istikharah. Minta petunjuk kat Allah. Dia lah sebaik2 sandaran. Kalau awak dah jumpa jawapan, awak beritahu saya. Masa tu,saya terima apa saja keputusan awak”

”Err....” Terdiam aku... tak tau nak kate ape dah...ayat mamat ni wat aku terdiam sejutabahasa.

”awak tak perlu tanya saya nape saya pilih aawak. Satu hari nanti awak akan tau jawapannya.”