Bab 6

Fanfiction - KPOP Series 1785

“Tolong apa weih?" Tanya Jin Young yang entah datang dari mana. Nisha memandang tempat lain manakala Jungkook memandang bukunya.
“Wae?" Jin Young hairan melihat mereka. “Tak de papelah. Aku nak tolong Nisha ni ha. Dia kata dia tak tau nak buat kerja Mat." Kata Jungkook sambil ketawa gembira. Nisha jeling ke arah Jungkook.

~*~*
Nisha POV
Aku hanya menjeling tengok Jungkook. Jap! Ingatkan hilang ingatan ni, perangai berubah. Tapi tak rupanya.
“Lah ye ke. Aku pun boleh je ajar kau." Kata Jin Young sambil tersenyum. Dia letak minuman yang diodernya di hadapan aku. “Terima kasih." Kataku sambil tersenyum. Aki dah biasa ngan Jin Young. Mungkin sebab dia selalu dengan aku time aku sedih dulu.

~*~*
Jungkook POV
Mereka boleh pulak bergurau senda depan aku. Tak ajak aku pulak tu.
Aku terus membuat tugasan yang diberikan cikgu. Entah kenapa aku rasa cemburu. Cemburu sebab Jin Young rapat dengan Nisha?
Kenapa aku cemburu? Aku mana kenal Nisha tu sangat. Ke aku mula.... Ish! Sedarlah Jungkook. Nisha tu mungkin dah berpunya.
Aku memegang kepala aku. Pening gile doh. Pahal tetiba ni? Aku menutup mata aku untuk hilangkan rasa pening. Pening ni makin lama makin menjadi jadi. “Jungkook?" Jin Young memegang bahu aku.
Aku susah nak bernafas. Kepala pening. Mata aku makin pudar. “Jungkook?!" Panggil seseorang sebelum semuanya gelap.

~*~*

Ji Hyo mengusap bahu Nisha untuk tenangkan Nisha. Nisha hanya mampu menangis. Menangis kerana risau.
Jin memandang Nisha yang sedang menutup mukanya kerana menangis. Jin nak bercakap tapi Ji Hyo halang. Nisha tak lah nangis sampai satu hospitak dengar. Dia nangis senyao je. Tapi bermakna.
Doktor mendekati mereka. Jin terus bertanya. “Macam mana keadaan adik saya? ".
“Jangan risau, mungkin dia dalam proses mengingati semula ingatan dia." Jawab doktor. Semua menarik nafas lega. “Saya minta diri dulu." Kata doktor. Jin hanga angguk.
Jin mendekati Nisha dan duduk di sebelahnya lalu memeluknya. “Jangan risau okey." Kata Jin. Entah kenapa Nisha terlampau risau.

~*~*

Jungkook membuka matanya perlahan lahan. Kepalanya masih berdenyut. Dia memandang kiri kanan.
Dia memegang kepalanya lalu mengeluh. Nisha masuk ke dalam bilik Jungkook tanpa Jungkook sedar. Jungkook masih memegang kepalanya sambil menutup mata.
Tiba tiba Nisha teringat zaman dulu. Masa Jungkook dengan dia masih jadi kawan.

TB***
Sekolah rendah kat Busan.....
Jungkook tengah syok main bola keranjang dekat gelanggang. Nisha yang kebetulan lalu situ terus memandang Jungkook dan kawan kawannya.
“Kan best kalau aku ada kawan." Kata Nisha seorang diri. Nisha bahagia kalau tengok orang lain berseronok dengan kawan masing masing walaupun dia tak de kawan.
Kenapa dia tak de kawan?
Mungkin sebab dia ni tak berapa pandai kot. Lagipun dia ni nerd. Siapalah nak kawan ngan nerd kan.
Tapi dia hairan. Kenapa sorang pun tak nak jadi kawan dia. Dia selalu kena buli ada lah.
Tanpa Nisha sedar, Jungkook berjalan ke arahnya. “Hello." Jungkook melambaikan tangannya. Lamunan Nisha terus terhenti. Nisha tunduk minta maaf. “Mianhae." Kata Nisha. Jungkook tergelak.
“Aniyo. Awak tak de salah apa apa pun. " Kata Jungkook. Nisha hanya angguk. Gayanya memang macam budak nerd. Cuma bezanya dia tak de cermin mata. “Awak sorang je. Mana kawan awak?" Tanya Jungkook. Nisha terdiam.
“Saya tak de kawan." Jawab Nisha. Jungkook serba salah. “Tak pe. Kita boleh jadi kawan." Kata Jungkook. Nisha terkejut.

Tamat***
Nisha tersenyum bila kenang semula. Jungkook lah penyebab dia jadi cam sekarang. Tak nerd, ada kawan even tak ramai.
Sejak tu lah dia suka Jungkook sebab Jungkook selalu tolong dia kalau kena buli.
“Argh!" Jeritan Jungkook membuatkan Nisha kembali ke dunia realiti. Nafas Jungkook naik turun menahan marah. Nisha yang tengah risau terus menuju ke arah Jungkook. “Jungkook?!" Nisha panik.

Share this novel

Guest User
 


NovelPlus Premium

The best ads free experience