“Akak! Mee goreng satu letak telur dadar seketul atas ya. Teh O ais
satu. Sate 50 cucuk.” Mien mengorder dah orang nak tolong bayar. Tunggu
lagi.

“Wei, kau makan macam bela jin tau tak? Mentang-mentang aku belanja, tak
habis sate tu siap kau. Aku cucuk kau jadi sate!”

“Kak, saya nak nasi goreng tom yam tak nak sayur ya. Sup letak ayam
banyak-banyak sikit. Kemudian saya nak mashed potato sekali mangkuk
besar. Satu lagi laici kang pun saya nak magkuk besar ya. Biji selasih
letak banyak-banyak sikit.” Tara pula memesan makanan.

“Paku dulang paku serpih, mengaku aku kau yang lebih. Ah, kau pun sama
ja bukan makan tapi menketedarah! Lagi teruk dari aku.” Mien mencebik
mulut sedangkan Tara hanya tersengih.

“Err, ehem-ehem… baik dik… ehem… nanti akak sediakan. Ehemm… adik tunggu
kejap ya.” Suara akak café tu kejap kecik kejap besar. Berdehem-dehem
bila cakap. Dah la tu siap cover-cover muka dengan scarf lagi.

Berkerut dahi Tara melihat akak café tu yang suaranya kejap kecik kejap
besar… macam spesis makhluk dua alam ja dia dengar. Pelik.

“Err, akak tak sihat ke?” Amboi, ramah pulak Si Tara nie kan.

“Err, tak-tak… ehemmm, akak sihat je. Tunggu kejap ya… ehemmmm,
nanti order adik siap.” Kakak café tu terus membelakangkan Tara dengan
Mien.

‘Biji selasih banyak ya.’ Akak café tu tersenyum penuh makna.