Bab 3

Humor Completed 56542

"Lahh,..dah bos cakap anak dia takkan aku nak bagitau kat kau adik dia pulak!" Ni yang buat aku malas ni. Aku bulatkan mata pada Nani.

"Aku cepuk kang! Tanya sikit pun tak boleh ker? Eleh,. aku taulah kau tu pekerja kesayangan bos. Nak berlagak dengan aku la tu!" aku sengih pada Nani. Nak melenting pulak dia. Ni tak pasal-pasal aku jugak yang kena pujuk ni. Dah la jenis sensitif giler.

"Ala,.cayang-cayang, buchuk masyam. Janganlah marah! Aku gurau ja tadi. Aku pun baru jer tau tadi. Bos ada anak mat saleh tu. Tadi bos bagitau anak dia tu baru habis belajar di Australia," Aku buat muka kesian. Mana tau kot-kot berkesan.

"Hahh!,..tau pun kau takut. Aku majuk kang! Keluarlah kau makan sorang-sorang!!" aku cebikkan bibir pada Nani. Mentang-mentanglah aku pujuk dia tadi. Mula la tu nak kenakan aku balik.

"Tak apa!,.sayakan ada.Nanti saya boleh temankan!" Entah dari mana Encik Jefry ni. Tau-tau ja dah ada di tepi meja aku. Nani pulak terkejut beruk, terus beredar ke mejanya. Dah curi tulang. Takut la tu!

"Enci Jefry!,.ada apa? Nak saya tolong apa-apa ker?" Aku bertanya bos baru aku tu.Tiba-tiba mencelah perbualan kami sampaikan muka Nani pun dah berubah. Bos baru peel dia macam mana pun kami tak tahu lagi.

"Boleh jer,.tu pun kalau awak sudi," Encik Jefry mula bermain tarik tali. Dah kerja aku secretary dia. Eh,.. silap. Secretary bapak dia! Dia cuma ambil alih kejap ja.

"Memang dah kerja saya Encik Jefry. Bagitau ajalah!,. Nak saya buat apa?" aku pandang wajahnya. Sekejap ja. Mengoda sangat. Encik Jefry punya renungan buat jantung aku dup dap dup dap saja. Tak kuasa aku nak pandang lama-lama.

"Erm,..bagus! Yang pertama saya nak minta tolong awak jangan panggil Encik. Just call me Jefry or Jovian ja!" Ecehh,.. demam ker apa bos aku ni? Dah dia bos aku pehal pulak aku tak boleh panggil dia Encik?

"Kenapa pulak Encik Jefry? Encik Jefrykan bos saya?" soalku tak puas hati pastinya. Dah jadi bos aku tapi tak boleh panggil Encik. Lainlah kalau dia nak ngorat aku. Hehehe,. aku senyum dalam hati. Apa pun muka tetap ceria beb!

"Nanti saya tak boleh ngorat awaklah,. kalau asyik berencik jer!" Encik Jefry Danial Anderson bersuara perlahan. Muka aku dah mula panas. Membahang semacam ja. Aku toleh ke arah Encik Jefry. Dia senyum padaku. Serius ker bergurau mamat ni?

Alahai!,.Encik Jefry janganlah mcm ni!,. Kesiankanlah aku ni. Aku dah la cepat gubra dengan ayat-ayat macam tu.

"Macam mana? Boleh tolong ker tidak ni?" Aku dongakkan wajahku. Encik Jefry jongketkan keningnya yang tebal tu.

"Nak tolong apa Encik? Err,. Jefry?" aku dah mula gugup.

"Lahh..awak ni!,. awak berangan erk?? Tercetus tawa Encik Jefry tiba-tiba.

"Hiesy,..mana ada!" Malunya. Encik Jefry ni sesedap rasa dia ja nak kenakan aku.

"Awak kena tolong juga! Mahu atau tidak saya tak mahu dengar sebarang alasan!!" Aduhh!,.. bagitau ja la Encik Jefry nak minta tolong apa? Jangan nak main teka teki macam ni. Rimas la!

"Jangan panggil saya Encik!,. Itu pertolongan yang pertama. Yang kedua, jom teman saya breakfast. Saya belum breakfast lagi ni. Tadi kena datang awal. Tau-tau bakal secretary saya pulak yang datang lambat," Aku dah membahang sekali lagi. Sempat lagi tu nak menyindir aku!

"Macam paksa jer Encik Jefry ni?" aku pandang dia.

"Well!,. terpulangg!" Gulpp,.. ku telan air liur. Rasa tersekat di kerongkong. Pahit!

"Err,.. saya banyak kerja la Encik Jefry. Encik pun tahukan, saya baru jer sampai!" alasan konkrit dalam kecemasan. Harap-harap dia faham.

"Haa,. No, no, no. Just Jefry. Don't forget it!" dia melayang-layangkan jari telunjuknya di depanku. Aku sengeh.

"Oppss!,.Sorry!"

Share this novel

Guest User
 


NovelPlus Premium

The best ads free experience