'Dah la,lepas boleh tak...awak nie dah kenape!'. dhiya cuba merentak tangan nya dari gengaman khai,namun hampa.

'Awak tetap kena ikut saya!kite selesaikan sekarang juga!.' Khai menarik tangan dhiya unuk mengikut langkahnya.

Sampai di tempat letak kereta khai merentap tangan dhiya dengan kasar.

'Ouchhh!sakit laa boo...!.' Dhiya menutup mulut nya sebelum sempat perkataan Bodoh keluar.

Fuhh!nasib tak kena bodoh!sewel betul la!

'Aku tak kira!aku nak kau ganti rugi jugak!kau yang buat kan!perempuan jenis ape hah ko ni!.'
Marah khai sambil menunjukkan kesan calar di kereta kesayangannya.

' Astafirullah al adzim!encik ni dah kenape main tuduh tuduh saya!sewel?ke mereng!saya dah cakap saya tak buat!saya tak buat la!'. tepik dhiya.

Susuh cakap dengan orang dibawah pengaruh kurang cerdik ni!.rungut dhiya sambil mengosok lengannya.

"Habis tu kau nak suruh aku percaya yang ini kerja budak-budak tu!.Aku nampak sendiri tangan kau sentuh kereta aku!". sambil menjeling budak-budak yang perlahan-lahan meninggalkan mereka berdua.

"walawehhhh!ehhh setan! Kalau aku tak halang bebudak tu tadi.Kereta kau lagi teruk lah!kalau aku tahu ini yang nak jadi,baik aku join sekali bebudak tu pedajal kereta kau!". Balas Dhiya dengan geram.Bebudak tu dah nak blahh!tak boleh jadi nih!ngumam Dhiya.

"Tu kat sana tu ada cctv!aku rasa kau akan tahu sapa punya kerja!. Laung dhiya supaya bebudak tu dengar.

Tanpa menunggu lebih lama bebudak tu cepat-cepat melarikan.

Khai yang melihat reaksi mereka terdiam seketika.

"Ok!baik saya akan check cctv.Bagi saya nombor telefon awak,senang pape saya boleh cari awak!. balas Khai sinis.

selesai memberi nombor telefon,dhiya terus berlalu ke kereta.

"jangan nak lari kemana-mana." laung Khai.

Dhiya pekakkan telinga,malas layan orang sewel.

Terbayang kejadian dua minggu lepas.

'Aishh..nasib ko la dhiya,aku pon heran yang ko boleh kena tuduh sampai macam tu kenapa?ke betul ko yang punye keje?.'

Bidas Haezel sambil duduk di sebelah dhyia.

Ni la Nur Hanna Dhiya mawarddah!nama bukan main perghh...tapi tengok perangai sesak nafas di buat nya. Bisik Haezel dalam hati.

'Ouchh!sakitnyaa...ko mengumpat aku dalam hati ke hah!.'. Seloroh dhiya sambil mengosok pipi bila dia tergigit lidah.

'Ha'aa...memang pun...dahyat betul ko ye terus tahu aku mengumpat ko dalam hati ye...' balas Haezel sambil tersenyum.

'Alaaa...zel,aku tak buat la..ko ingat aku ni kejam sangat ke?.'

Dhiya mula tunjuk muka comel persis kucing parsi..

'Tak yah buat muka macam tu boleh tak,dah tu cuba ko cite kedudukan sebenar.'

Dhiya mengeselkan kepalanya di bahu Haezel sambil tersengeh.

'Aishh..dia ni kan,ade gak yang makan remote tv ni hah!.'

Haezel menolak kepala Dhiya... Dhiya ,Dhiya perangai hancur... Haezel tersenyum sambil membiarkan Dhiya terus mengesel bahunya.

'Hehehe...alaa,nak manja sikit tak boleh..macam ni cite nye.'

'Ermmm...'

'Aku kebetulan lalu dekat situ,aku nampak ade budak main2 dekat kereta dia.Niat hati nak bantu,tapi lain pulak jadi hah!'

'Ermm..'

Haishh...perempuan ni!tadi nak tahu...dah tu aku cerita mata tengok tv pulak!

Dhiya terus mengambil remote tv di tangan Haezel dan menekan butang off.

'Heaiii...best la cite tadi...ko tutup kenape!.' Marah Haezel.

'Cakap orang perangai susah la sesak nafas la...tadi beriya nak dengar lepas tu boleh pulak ko layan cite tu...aku nak marah ni nak marah!.'

'Opss...sori2,alaaa aku dengar je ko cite...dah xyah nak majok2...nak rasa makan pagi kat luar boleh teruskan..'

Hahahaha...gelak Haezel sambil melihat reaksi Dhiya.

'Hishhh...ye la ye la...dengar aku nak cite ni!.'
'Ye aku dengar la nie...hehehe..'

Namun belum sempat Dhiya menyambung semula cerita,ada yang memberi salam.