“Apa kes kau dengan Fikri sekarang?” Soal Adlina ketika mereka keluar makan tengah hari bersama-sama. Hari Jumaat memberi peluang kepada mereka untuk berlama-lama.
“Entahlah tapi makin lama aku rasa makin bersalah. Kau bayangkan sepanjang 10 bulan kahwin, sekali pun dia tak pernah marah aku. Tak pernah tinggi suara. Aku pulak yang serba salah sekarang ni.”
“Memang patut kau rasa salah. Dah memang kau salah. Kalau sampai dapat tahu kat Dr Zainuddin, kau layan suami macam ni, teruk kau Baya.”
“Sebab itulah sejak kahwin aku rasa hidup aku tak berkat. Nak berkat apanya kalau setiap saat malaikat melaknat aku sebab layan suami macam ni. Macam-macam jadi kat aku. Cermin kereta kena pecahlah, sport rim kena curilah, kena pick pocketlah. Sebelum ni tak ada pulak benda-benda tu jadi kat aku.”
“Buanglah rasa marah tu. Aku tahu Fikri kahwin dengan kau bukan sebab dia rasa bersalah tapi sebab dia memang sayangkan kau. Sejak dulu lagi.” Nasihat Adlina disambut dengan keluhan kecil.
“Aku pun tahu kau masih sayangkan dia. Perasaan itu masih ada. Tak pernah hilang, kan?”. Nurbaya menghentikan suapan mendengar kata-kata Adlina.
“Aku tak tahu Lin.”
“Kau masih sayangkan dia Baya. Kalau tak kau tak senang nak terima lamaran dia macam tu saja. Baya yang aku kenal tak akan senang mengalah kalau setakat Fikri ugut kau macam tu. Mungkin itu satu faktor tapi aku rasa main reason kau terima dia sebab kau masih sayang dia.
“Satu lagi. Kalau betul kau benci Fikri, mengapa kau tolak mana-mana lelaki yang nak rapat dengan kau sebelum kahwin dulu?” Sekali lagi dia terdiam.
“Tak tahulah Lin. Tapi aku dah tak nak hidup macam ni lagi. Aku nak mulakan hidup baru sebagai Puan Nurbaya. Aku nak jadi isteri dalam erti kata sebenar. Esok hari jadi Fik. Kebetulan hari ini last aku kerja. Aku dah ambil cuti dua minggu start esok. Bolehlah aku celebrate dengan dia.”
“Alhamdulillah kawan aku dah sedar.” Nurbaya mencebik mendengar kata-kata Adlina.
“Macamlah aku teruk sangat.”
“Memang pun. Kau ada appointment lagi lepas ni?”
“Malam ni aku kena interview Datuk Johan Mansor kat Hilton.”
“Datuk Johan, jutawan bujang terlajak yang handsome tu?”
“Handsome pada mata kau. Aku tengok dia biasa je. Tak adalah handsome mana pun.”
“Iyalah. Taste kau yang rambut ikal, kulit gelap, kurus kering macam Fikri Ismail. Yang putih, badan tegap macam Datuk Johan tu memanglah kau tak pandang.” Nurbaya tergelak mendengar ulasan Adlina.
“Apasal dia minta kau interview kau malam-malam hari?”
“Mulanya dia set petang tapi last minute dia minta tunda pukul 8. Ada hal petang ni katanya.”
‘Malam ni saya balik lewat sikit. Ada appointment. Interview somebody.’ Fikri membaca SMS yang dihantar Nurbaya sambil tersenyum.
Share this novel